Inhoud

• Het was alsof ik voor het eerst naar muziek luisterde
• Als je op het hek bent, neem het van mij aan: koop ze

Toen de XM3's arriveerden, viel me meteen op hoe premium ze eruit zagen en aanvoelden. Mijn AKG-koptelefoons waren leuk, begrijp me niet verkeerd, maar de XM3's zijn heel erg leuk. Als je een paar hebt, kun je meteen zeggen dat deze dingen niet goedkoop zijn.

Met mijn bril op, liet ik de XM3's op mijn hoofd vallen om te zien hoe ze zich voelden. Eerlijk gezegd was het alsof ik mijn hoofd op een kussen liet rusten. De vulling van de hoofdband was zacht en licht en de schuimbekers die mijn oren bedekten, waren op geen enkele manier vernauwend of zwaar. Ik weet niet zeker of het de ergonomie van het ontwerp is of gewoon de premium bouwmaterialen, maar de XM3's leken lichter te worden wanneer ik ze op mijn hoofd legde in vergelijking met toen ik ze in mijn handen hield.

Ik probeerde een beetje mijn hoofd te schudden om te zien hoe stabiel de telefoons waren en was blij dat er helemaal geen beweging was. Ik ben niet iemand om te headbangen met mijn koptelefoon op (OK, misschien een beetje headbangen), maar ik heb het gevoel dat ik wat licht kon dobberen op het ritme en de XM3's zouden stevig blijven zitten.

Vanaf het begin waren de XM3's veel comfortabeler dan de AKG's, die alleen het extra geld waard waren geweest.

Uiteindelijk heb ik op de aan / uit-knop gedrukt om dingen op te starten en de ruisonderdrukking te bekijken. Niet verwonderlijk, ruisonderdrukking werkte veel beter op de XM3's in vergelijking met de AKG's. Hoeveel daarvan was te wijten aan het feit dat de Sony-koptelefoons mijn oren volledig bedekten en de AKG's niet, weet ik niet zeker. Hoe dan ook, de XM3's waren veel, veel beter.

Omdat alles tot nu toe geweldig was, verbond ik de XM3s met mijn smartphone (wat net zo eenvoudig was als het tikken van mijn telefoon op de ingebouwde NFC-chip aan het linkeroor) en trok ik mijn Plex-bibliotheek op om naar wat muziek te luisteren. Het eerste wat ik speelde was "Bitter Sweet Symphony" van The Verve.

Ik was gewoon niet voorbereid op wat ik hoorde.

Het was alsof ik voor het eerst naar muziek luisterde

Toen de eerste orkestrale uitbarstingen van "Bitter Sweet Symphony" begonnen, dacht ik bij mezelf: "Hé, deze zeer dure koptelefoon klinkt best goed." Maar hey, ik verwachtte niet dat ze zouden klinken slecht, dus dit was niet zo verwonderlijk. Toen het nummer wat stoom kreeg en de staccato-vioolpartijen binnenkwamen, begon ik te glimlachen - "OK, deze dingen klinken echt goed."

Toen kwam de volledige band binnen met die dreunende schoptrommel en die rijdende basgitaar, en ik ging achterover zitten in mijn stoel, alsof iemand me had omgeduwd. Eerlijk gezegd had ik op dat moment het gevoel dat ik dit nummer voor het eerst hoorde, ondanks het feit dat ik er letterlijk al 22 jaar regelmatig naar luister.

Wat me het meest verbaasde, was de onderdompeling in het geluid. Ik ben zo gewend aan het horen van muziek in een koptelefoon dat het klinkt alsof het allemaal gebeurt in een straal van twee centimeter rond mijn hoofd (ik ben geen technische audiofiel, dus dat is de beste manier om het te beschrijven). Met de XM3s klonk het echter alsof de muziek 20 voet om me heen gebeurde, alsof ik werd omringd door de band die een live concert uitvoerde.

Ik hoorde delen van deze liedjes die ik gewoon niet eerder had gehoord.

Nadat "Bitter Sweet Symphony" was afgesloten, besloot ik de XM3s door de wringer te halen. Ten eerste heb ik 'Payback' van Slayer opgehaald om te testen hoe de ‘telefoons zeer luide nummers verwerken met het meeste geluid in het middenbereik. En ja hoor, het nummer klonk geweldig, zonder digitale vervorming en een heldere, gematigde bastoon. Vervolgens trok ik "M62 Song" van Doves op om te horen hoe de XM3s het deed met zeer stille, akoestische gitaargebaseerde muziek. En kijk, het klonk alsof Andy Williams in mijn woonkamer het liedje speciaal voor mij speelde.

Eerlijk gezegd, wat ik ook naar de XM3s gooide, het was alsof ik voor het eerst helemaal opnieuw naar de muziek luisterde. Ik zat daar ongeveer een uur gewoon door verschillende tracks heen en weer te slaan om te zien wat ik al die jaren mis. Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat ik gewoon in een stoel zat en naar muziek luisterde zonder te werken, op mijn telefoon te spelen, rond te hangen met vrienden of iets anders - gewoon zitten en luisteren.

Als je op het hek bent, neem het van mij aan: koop ze

Ik wil niet dat dit artikel klinkt alsof ik shilling voor de Sony WH1000XM3-hoofdtelefoon. Ik heb deze geselecteerd omdat ze goede recensies krijgen en Chris Thomas zei dat ze de beste zijn, maar ik had waarschijnlijk de Bose QuietComfort 35 II-koptelefoon kunnen kopen en een vergelijkbare ervaring gehad. Ik zou waarschijnlijk ook hetzelfde artikel hebben geschreven als ik ook in een aantal super-premium hoofdtelefoons had geïnvesteerd, zoals deze Focal Stellia-hoofdtelefoons die maar liefst $ 3.000 hebben gekost.

En om eerlijk te zijn, de XM3's zijn niet perfect. Met het aanraakgevoelige pad aan het rechteroor kunt u tracks starten / pauzeren, het volume verhogen, tracks overslaan, enz., Door te vegen of te tikken. Dit heeft echter voor mij helemaal niet goed gewerkt; het duurt meestal een paar pogingen voordat de verwachte actie plaatsvindt. De koptelefoon is ook behoorlijk omvangrijk, dus modebewuste luisteraars graven misschien niet hoe je eruit ziet terwijl je ze draagt.

Het echte punt dat ik probeer te maken is dat er een reden is waarom mensen honderden of zelfs duizenden dollars betalen voor een koptelefoon: omdat ze gewoon beter zijn dan goedkopere. Ik heb niet eens alle andere geweldige functies van de XM3's genoemd, zoals de bijbehorende app met zoveel geweldige aanpassingsfuncties, de waanzinnig lange batterijlevensduur, opladen via USB-C en vele andere functies die je niet zult vinden op veel goedkopere headsets.

Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat het oude gezegde van "je krijgt waar je voor betaalt" niet op alles van toepassing is. Je hebt bijvoorbeeld niet per se een $ 2.400 MacBook Pro nodig als er veel pc's zijn voor de helft van de kosten die net zo goed, zo niet beter zullen werken. Generieke medicijnen, merkloze boodschappen en ja, zelfs middenklasse smartphones kunnen alles bieden wat u nodig hebt voor aanzienlijk minder geld.

Het lijkt er echter niet op dat een hoofdtelefoon in deze categorie valt. In mijn ervaring - en de gerelateerde ervaringen van mensen zoals Chris Thomas en deGeluidsjongens team - je moet wat geld uitgeven als je echt wilt horen wat je muziek te bieden heeft. In dit geval krijgt u echt waar u voor betaalt.

Dus als muziek belangrijk voor je is, maar je bent nog steeds op het hek om wat geld te verdienen voor een geweldige koptelefoon, welk merk of model ze ook zijn, neem mijn advies in acht: doe het gewoon. Het zal het geld waard zijn.