De strijd tegen zogenaamd "nepnieuws" is een belangrijke strijd die ons allemaal raakt. Bedrijven die ons helpen informatie te verspreiden - de grootste daarvan is Google - hebben de verantwoordelijkheid om manieren te bedenken om de verspreiding van valse informatie te beteugelen.

In een nieuw witboek over deze kwestie legt Google in detail uit wat het doet om nepnieuws te beteugelen - of, zoals Google het definieert, desinformatie.

Het whitepaper is vrij lang met 32 ​​pagina's, maar het geeft ons een kijkje in wat er achter de schermen gebeurt bij het grootste informatiebedrijf ter wereld. Het whitepaper laat ook zien hoe belangrijk de strijd tegen desinformatie echt is voor Google.

Google definieert desinformatie als "opzettelijke pogingen om te misleiden en te misleiden met behulp van de snelheid, schaal en technologieën van het open web." Dit is een belangrijke definitie, omdat het woord "opzettelijk" een enorm verschil maakt - Google hoeft niet noodzakelijkerwijs verkeerde informatie te bestrijden , maar in plaats daarvan focussen op informatie waar de valsheden zijn ontworpen, niet per ongeluk.

Het whitepaper bewijst echter ook hoe moeilijk dit gevecht kan zijn. Google zegt bijvoorbeeld: "Het kan extreem moeilijk (of zelfs onmogelijk) zijn voor mensen of technologie om de waarheidsgetrouwheid of intentie achter een bepaald stuk inhoud te bepalen, vooral als het betrekking heeft op actuele gebeurtenissen." Hoewel het bedrijf gebruikmaakt van zowel op AI als op mensen gebaseerde methoden om nepnieuws te verwijderen, het is geen gemakkelijke taak vanwege a) de hoeveelheid informatie die er is en b) de nuances in die informatie die redelijke twijfel wekken als het gaat om het al dan niet bewust zijn van die informatie proberen het publiek te misleiden.

Het is ook erg moeilijk voor Google om transparant te zijn over wat het doet om desinformatie te bestrijden zonder teveel informatie weg te geven waardoor die nepnieuws-bedriegers beter kunnen worden in wat ze doen.

Google vat enkele thema's van de whitepaper samen in zijn blog, maar u kunt de volledige paper lezen door hier te klikken.