• Reverse search-warrants worden steeds algemener.
• Vooral Minnesota gebruikt steeds vaker reverse search-warrants, wat vragen oproept over de privacy van het publiek.
• Reverse search-warrants zijn verzoeken aan Google voor soms enorme hoeveelheden openbare gegevens om misdaden op te lossen.

In Minnesota zijn er sinds augustus 2018 minstens 22 zogenaamde "reverse search warrants" toegekend. Een nieuw rapport vanMPR Nieuws duikt diep in de nieuwe trend van politie om reverse search-warrants te vragen aan lokale rechters, en hoe deze warrants mogelijk een enorme schending van de openbare privacy kunnen zijn.

Een normaal huiszoekingsbevel vereist waarschijnlijke oorzaak en een genoemde verdachte voor goedkeuring. Omgekeerd zoeken vraagt ​​echter in plaats daarvan om gegevens die betrekking hebben op het algemene publiek in een bepaald gebied op een bepaald tijdstip. Met behulp van deze algemene gegevens zoekt de politie naar aanwijzingen en anomalieën en werkt vanaf daar achteruit in de hoop uiteindelijk verdachten van misdaden te identificeren.

In de meeste gevallen worden reverse search-warrants aan Google uitgegeven omdat dat bedrijf de grootste database met informatie met betrekking tot locatiegegevens heeft via de smartphones die we allemaal dagelijks bij ons hebben.

Met name in één Minnesota-geval vroeg de politie om een ​​huiszoekingsbevel met betrekking tot een invasie thuis en inbraak. De rechter die verantwoordelijk was voor de beslissing van het bevel nam alle 10 minuten om te beslissen om het verzoek aan Google te verzenden. Google heeft de politie vervolgens geanonimiseerde smartphonegegevens verstrekt voor het volgende:

• Elke smartphone gebruikt in een venster van zes uur op enkele vierkante mijlen rondom het huis in de buurt.
• Elke smartphone gebruikt in een 33-uur venster op enkele vierkante mijlen rondom een ​​supermarkt in handen van de slachtoffers, die zich in een dicht stedelijk gebied bevindt.

MPR Nieuws onthult niet hoeveel verschillende datapunten Google aan de politie heeft verstrekt, maar afgaande op de verzoeken zou dit waarschijnlijk duizenden of mogelijk zelfs meer dan honderdduizend datapunten zijn - dat wil zeggen duizenden en duizenden mensen.

Google overhandigt duizenden smartphonegegevenspunten om politieagenten te helpen om verdachten te beperken.

Met behulp van deze informatie ging de politie aan de slag om afwijkingen in de gegevens te lokaliseren. Ze ontdekten uiteindelijk dat een bepaalde smartphone in de buurt van het huis was waar de misdaad werd gepleegd rond de tijd dat het zou zijn begonnen. Die smartphone is vlak voor het 911-gesprek van het huis verwijderd, waardoor de eigenaar van de telefoon een verdachte was.

Aangezien de gegevens allemaal door Google waren geanonimiseerd voordat ze aan de politie werden doorgegeven, moest de politie vervolgens een ander bevel verkrijgen waarin Google werd gevraagd de naam en gerelateerde informatie te verstrekken die met die smartphone was verbonden.

Zoals bovenaan dit artikel vermeld, heeft de politie van Minnesota dit sinds augustus minstens 22 keer gedaan.

Het is gemakkelijk om te zien hoe dit een nachtmerrie over privacy en burgerrechten is. In het geval van deze inbraak, zou de smartphone in kwestie in bezit kunnen zijn van een buurman die in zijn eigen achtertuin naast het huis van het slachtoffer stond. Hij had daar een tijdje kunnen zijn nadat hij een vreemd geluid had gehoord, en dan zijn huis weer zijn binnengegaan vlak voordat de 911-oproep werd gedaan. In dat geval zou de politie de gegevens van een onschuldige man hebben verkregen en hem mogelijk op basis van die gegevens hebben ondervraagd. Dat zou waarschijnlijk op een politie-blotter belanden, waardoor de reputatie van die man verder zou worden aangetast.

Dat is slechts een hypothetisch voorbeeld van hoe gevaarlijk deze methoden kunnen zijn.

DeMPR Nieuws artikel vermeldt ook dat de manier waarop politieagenten om deze warrants voor reverse search vragen verwarrend kan zijn voor rechters. In het bovengenoemde geval heeft de politie bijvoorbeeld de gegevens opgevraagd door de rechter GPS-coördinaten te geven in plaats van een kaart. Wanneer een rechter niets anders ziet dan GPS-coördinaten, hebben ze waarschijnlijk niet veel idee van wat ze bedoelen. Maar als de rechter een kaart te zien kreeg en dus een goed idee had van hoe breed een net de politie aan het werpen was, hadden ze misschien geweigerd. Zoals eerder vermeld, duurde de rechter slechts 10 minuten om het bevel tot reverse search goed te keuren.

Ten slotte had de politie in het hier besproken specifieke geval van huisinvasie niet eens het reverse search-bevel nodig: zonder de hulp van Google, op basis van voertuigbeschrijvingen en een vertrouwelijke informant, beperkte de politie een lijst met verdachten zonder de Google-gegevens te gebruiken. De Google-gegevens zullen hun zaak echter helpen en kunnen helpen bepalen of de verdachten deel uitmaken van andere misdaden in het gebied.

Wat denk je? Zijn reverse search een waardevol hulpmiddel om het publiek te beschermen, of is dit een schending van onze privacy? Laat ons weten wat je denkt in de reacties.